Imagine Filmfestival: geestige Breakfast Club

20-04-2013 12:00

Films over middelbare scholen doen het altijd wel leuk. Al zijn de verhalen vaak wat voorspelbaar, we kunnen ons vaak identificeren met iemand uit de cast en dat maakt ze lekker toegankelijk. Tijdens het Imagine Filmfestival draaide ook Ghost Graduation.

Geestige Breakfast Club

Regisseur Javier Ruiz Caldera zet met Ghost Graduation (Promoción Fantasma) een lieve, grappige en mooie parodie op Bratpack klassieker The Breakfast Club neer. Het verhaal draait om Modesto (), docent en paranormaal begaafd. Modesto bezoekt wekelijks een psychiater omdat hij geesten denkt te zien. Dat kan natuurlijk helemaal niet en onder het genot van een fikse dosis antipsychotica gaat hij door het leven.

Totdat hij aangenomen wordt op de school van Tina (). In 1985 is er een brand uitgebroken op school waardoor er 5 leerlingen die na moesten blijven zijn omgekomen. De leerlingen teisteren al jaren de school en deze dreigt te moeten sluiten door alle ellende die de puber-Caspers veroorzaken. Modesto wordt voor het eerst in zijn leven geloofd als hij verteld de leerlingen te kunnen zien en Tina vraagt hem om hulp. De theorie is dat de 5 geesten nog iets af moeten maken voordat ze verder kunnen naar het hiernamaals. Wat anders kan dat zijn dan het halen van hun diploma?

Hommage

Voor mij, als verstokt Breakfast Club fan, was Ghost Graduation een feest van herkenning. Niet alleen zijn de 5 geestige hoofdpersonen gebaseerd op de 5 karakters van het origineel, ook de iconische dansscène in de bibliotheek is verwerkt in de film. De subtielere verwijzingen in de film zijn erg goed aangepakt. Zo brak de brand uit in hetzelfde jaar als de release van The Breakfast Club. Ook de bijrollen in de film doen erg denken aan de originele cast van The Breakfast Club, zonder klakkeloos te kopiëren.

Ghost Graduation is een toegankelijke, leuke film over de middelbare school, de problemen die tieners ten komen en het feit dat de hoofdpersonen geesten zijn werkt voor de film. Verwacht echter geen emmers met bloed, schrikeffecten en monsters, deze film moet het hebben van de humor, het spel en de nostalgie van de jaren 80.