London Calling is hét festival voor opkomende bandjes uit Engeland en inmiddels ook Amerika en Canada. Twee keer in het jaar spelen verschillende aanstormende acts Paradiso plat. ThePostOnline is erbij en doet verslag van de pareltjes. De uitschieters van dag één. De foto’s vind je hier.
De eerste verrassing van de avond heet Family Rain. Broertjes zijn het, vandaar de naam. De stem van de leadzanger lijkt af en toe die van Jack White te lenen, en ook Wolfmother komt in het spel terug. De zang is vaak tweestemmig. Het publiek in de kleine zaal wordt op een krachtig optreden getrakteerd dat smaakt naar meer. In de gaten houden, dat Family Rain.
Als één band zich bewijst zijn het de Canadezen van Metz. Vanaf de eerste noot gaat Paradiso plat. Een ongekende energie komt los door het drietal. De zaal ontploft en waar het eerder in de avond rustig bleef, staat er niemand meer stil en ontstaat er een heuse moshpit. De band doet wat het doen en met minstens 200 procent. Alles klopt. Het gitaarspel is ongelooflijk strak en hard. Punk op zijn best. Wat ons betreft het beste optreden van de avond.
Hoge verwachtingen voor de headliner van de avond. Nog maar een paar maanden geleden hun debuut uitgebracht en ongeveer doodgehyped door de BBC. Dat dat terecht is, wordt snel duidelijk. De jonge Britten weten dondersgoed hoe z’n een show moeten weggeven. Dat de bandleden al jaren goed bevriend zijn draagt ongetwijfeld bij aan die dynamiek. Bij het nummer ‘Best of Friends’ bereikt het optreden een climax. Muziek maken is wat ze willen en dat doen ze goed. Er moeten rare dingen gebeuren wil deze band niet groot gaan worden.
http://www.youtube.com/watch?v=Lc6o8bCYRSM
