‘Hard times, you better store away your nickels and your dimes’. Het is crisis en crisis heeft een soundtrack nodig. Een grove, korrelige soundtrack die aan de oren trekt, lekker mee bekt en een vleug van vrijheid ademt en Houndmouth levert die.
From The Hills Below The City, het debuut van de band uit New Albany, staat vol crisisverhalen. Verval in drugsgebruik, grote werkloosheid in oude mijnsteden, de vakbond die de arbeiders oplicht, armoede, de lokroep van de kleine criminaliteit om die armoede uit te komen en het onfortuinlijke einde in de gevangenis wanneer aan die lokroep wordt toegegeven, het is een lange zin, maar slechts een kleine greep uit de ellende die de revue passeert. Tekstueel gaat de band in twaalf nummers langs (minstens) dertien ongelukken.
Ongelukken in gepakt in de southern rock waar Alabama Shakes vorig jaar nog furore mee maakte en puttend uit dezelfde invloeden. Drive-By Truckers, The Band, Lynyrd Skynyrd en The Allman Brothers hebben allemaal een vruchtbare bodem gelegd onder het werk van Houndmouth. Rustiek grommende americana, vooral onderscheidend dankzij de prachtige samenzang van Matt Myers en Katie Toupin. Afwisselend nemen zij de de hoofdrol op zich, vaak daar bij in koor ondersteund door de rest van de band, die met name in de refreinen voor extra diepte de stembanden aanspant.
Geen verrassend geluid, maar wel verrassend goed en aanstekelijk maakt Houndmouth daarmee een van de betere, zo niet de beste, rauwe rock plaat die je dit jaar in deze hoek kunt horen. Rauw en ellendig als het leven en even gemeend leggen ze de ellende van de Amerikaanse goot aan je voeten in een crisis beschrijvende sfeer die past in de lijn van Guthrie tot Dylan en de ruige kant van The Band The Allman Brothers. Feestmuziek voor bij de economische ondergang.
