Bij de zwarte els blijft Diederik staan. Hij streelt het donkerbruine koppel en vertelt dat hij van meerstammige bomen houdt. Die pogen verschillende levens te leiden – wat natuurlijk niet lukt, want ze zijn met dezelfde wortels in de bodem verankerd. Maar ze probéren het tenminste, benadrukt mijn vriend. Ik snap zijn punt.
De zwarte els is eenhuizig en beide stammen dragen dus mannelijke én vrouwelijke bloemen, ook dat nog. De kleverige knoppen staan zo te zien al keurig op hun steeltjes, klaar voor het grote werk. Ik buig voorover om een stukje bast te pakken en zie hoe een elzenhaantje over de groeven trippelt. Het beestje is vroeg uit zijn winterslaap ontwaakt en verkent zijn omgeving. Trip-trip-trip. Klimmend koperblauw, een impressionistisch schilderij waard.
Ik breek een uitspringend deeltje van de schors af en steek het in mijn mond. In de vroege lente smaakt de bast het lekkerst; het suberine laat zijn beschermende winterfunctie voorzichtig los, maar nog net niet helemaal. De bitterzoete smaak heeft op mij altijd een licht-extatisch effect. Ik wil dan huppelen.
We lopen door, gewoon de grote-mensen-pas, totdat Diederik het eerste fluitenkruid ontwaart. De witte kroonblaadjes lijken te willen vluchten uit de behaarde stengel. Mijn vriend vertelt dat hij als kind uit de steel een blaasinstrument vervaardigde. Hij tuit zijn volle lippen en laat zijn vingers in de lucht dansen. Het melodietje dat hij fluit komt me bekend voor, maar ik durf er niet naar te vragen. Ik hum een beetje mee.
Daar vliegt een kleine vos! Ik strek mijn arm en kruip gehurkt dichterbij. Diederik kijkt vol verbazing toe hoe de vlinder op mijn hand gaat zitten. Ik ben goed met vlinders. De blauwe maantjes op de randen van de vleugels blijf ik een wonder noemen. Net als de gekartelde vleugelrand van de oranje aurelia, ook een favoriet. Alsof Picasso en Lucebert de diertjes onderhanden hebben genomen. Het dagpauwoog vind ik daarentegen te figuratief, te protserig ook.
Het vosje fladdert weg. De trillende maantjes doven langzaam uit. Mijn ogen beginnen te tranen. Ook de hooikoorts is vroeg dit jaar.
© A.H.J. Dautzenberg
Onlangs verscheen En dan komen de foto’s bij Atlas-Contact (40 verhalen, 336 pagina’s, € 19,95). Bestel hier.
Lees ook: Dautzenberg wandelt (1).
