Aan de glimmende blauwe rug is nauwelijks te zien dat het diertje paart. Het zijn de wegdrijvende rimpeltjes op het water die de voorzichtige bewegingen tonen. Hoe onrustig een kikker doorgaans ook oogt, hij bemint uiterst beheerst. Het vrouwtje lijkt dat te bevestigen; verdoofd van genot drijft ze op de plas, niet van plan haar minnaar af te werpen.
Na de daad schieten de diertjes elastisch uit elkaar, alsof ze plotseling beseffen dat ze elkaar helemaal niet kunnen velen. Geen geënsceneerd naspel, maar, hop, terug naar het solitaire bestaan. Het scheppende surplacen is weer achter de rug. De blauwige baltskleur van het mannetje zal snel oplossen en plaatsmaken voor het gevlekte bruin. Carnaval is weer voorbij.
Samen met Diederik lig ik aan de glooiende rand van de poel, onze hoofden leunen ontspannen op onze gestapelde handen. De natuur noopt tot nabootsen. Ik kijk naar mijn vriend en zie hoe ook zijn mond met een grasstengel speelt. De halm draait losjes tussen zijn vlezige lippen. Diederik heeft zich vanmorgen niet geschoren; de opkomende stoppels verlenen zijn mond een aangename zachtheid – de grijze haartjes vormen een nis die het zich vermakende vlees intimiteit schenkt. Zijn ogen heeft hij gesloten. De strelende lentezon maakt lekker loom.
Aan de voorbijglijdende bladeren van de watergentiaan plakken plakkaten met kikkerdril. De geleiachtige bolletjes absorberen dankbaar de overvloedige zonnestralen. Nog even en de zwarte puntjes worden komma’s – bijna klaar voor het kwakende vervolg.
Mijn vriend laat een wind. De betovering is voorbij. Ik ga zitten en wroet wat in het gras. Een platworm kruipt zo onopvallend mogelijk tussen de sprietjes door. Een lelijk dier: de doorzichtige huid, de onaantrekkelijke glibbervorm en dan ook nog eens een opening die tegelijk mond en anus is. Gelukkig is hij tweeslachtig en hoeft hij zich in het voorjaar niet te verkleden om de lente te kunnen vieren. En dat lijkt hij ook uit te stralen; met een aan autisme grenzende arrogantie kronkelt hij verder, zijn lelijkheid negerend. Geen trompe-l’oeil voor hem: hij is wat hij is.
We staan op en lopen westwaarts.
© A.H.J. Dautzenberg
Onlangs verscheen En dan komen de foto’s bij Atlas-Contact (40 verhalen, 336 pagina’s, € 19,95). Bestel hier.
Lees alle bijdragen van A.H.J. Dautzenberg
