De brievenbus van ThePostOnline zit geregeld vol met muziek die dolgraag gerecenseerd wil worden. Om de stapels op de burelen wat te verkleinen recenseren we in Donderdagdeuntjes een paar cd’s die wat ons betreft zeker de moeite waard zijn om eens te luisteren. Deze week: George Ezra, Nick Mulvey en Howling Bells.
Genre: Indierock
Hij klinkt als een mix van Eddie Vedder (Pearl Jam) en Paul Banks (Interpol), misschien iets minder doorleefd. Maar zeker niet met minder gevoel en emotie. Toch is George Ezra slechts twintig. Op deze jonge leeftijd levert hij met Wanted on Voyage een bijzonder goed album af. De eerste nummers van het album zijn regelrechte hits (Budapest, Cassy’O, Barcelona), waarna hij langzaam uitbouwt naar rustigere, emotionelere nummers. Soms zelfs dramatisch te noemen, Spectacular Rivals is met dramatische strijkers op de achtergrond een uitschieter. Al snel wordt er gerelativeerd met Song 6, een dromerig nummer. Al met al weet Ezra een veelzijdig album neer te zetten, dat dankzij zijn bijzondere stem zijn eenheid niet verliest.
Genre: Pop
Akoestische gitaren zonder veel al te ingewikkelde loopjes, hier en daar een viool en de zuivere stem van Nick Mulvey. Op zijn 19e vertrok Mulvey naar Havana, Cuba om muzieklessen te volgen. Niet echt een vanzelfsprekende plek voor een Engelsman, maar het heeft hem goed gedaan. De singersongwriter klinkt fris, heeftgeen typisch Engels geluid en kan naast gitaardeuntjes voorzien in genoeg andere afleiding in muziek. Geen dramatische huilliedjes, maar ook geen typische opgewekte liedjes. Mulvey weet met zijn debuutalbum First Mind een perfecte balans te vinden. De muziek zit goed in elkaar en verveelt niet.
Genre: Indierock
Heartstrings is inmiddels het vierde album van de Australische band Howling Bells. Australisch van origine, ze resideren inmiddels in Londen. De band klinkt alsof ze de jaren 60 hebben meegenomen en de hippietijd hebben vertaald naar 2014. Frontvrouw Juanita Stein klinkt verveeld, mist bewust hier en daar een noot en wordt in deze manier van zingen ondersteund door gitaren met veel echo’s. Hier en daar is een vleugje punk te horen en af en toe neigen ze naar een klein beetje country. Dit is een album om in de zon op te zetten en met je ogen dicht op te dansen in het gras terwijl je wegdroomt bij de muziek.
