Er ligt een vlonder bij mijn huis. Een vlonder om je boot aan te leggen, een duik te nemen of zoals meestal het geval is goed te chillen met je vrienden. Dit laatste is wat ik het meeste aantref vlak naast mijn voordeur. En aangezien ik in het centrum van Amsterdam woon, trekt het stuk hout van een meter of vijftien een bepaald publiek aan. Voor jonge scholieren is het de uitgelezen plek om de dag door te nemen, een eerste joint te roken en sterke verhalen op te hangen. Er zijn ongeveer drie groepen die regelmatig de vlonder voor mijn huis bezoeken, en allemaal hebben ze een overeenkomst. Niemand gaat de deur uit zonder een speaker.
Nu heb ik het niet over een compleet geluidssysteem, maar over een bescheiden buisje waar je een iPhone aan kan hangen. Dat er vooral gekraak uit komt lijkt niet te boeien, iets om de stilte te breken is al genoeg. En iedere keer dat er een groepje op de vlonder hangt luister ik mee terwijl ik mijn fiets op slot zet waardoor ik tot de volgende conclusie ben gekomen. Er wordt op mijn vlonder heel wat af geswagged. Korte uitleg voor mensen die niet bekend met swag zijn, het is een soort x-factor maar dan anders. Dat is althans de definitie van Danny de Munck, die trouwens best doeltreffend is.
De meeste hedendaagse rappers zitten vol met swag en daar lopen ze graag te koop mee. Of het nou om de hoeveelheid vrouwen om je heen of de Ferrari in vier kleuren gaat, zolang je het hebt moet je er over vertellen. Om zo je swagger aan de mensen te laten zien. Iets waar ik me nogal aan stoor, zeker sinds de opkomst van gasten als Lil Wayne die een carrière aan hun opschepperij te danken hebben. Waar ik echter laatst over na zat te denken is dat er in 25 jaar hiphop op sommige gebieden eigenlijk helemaal niet zo veel anders is. Maar hoe komt het dan dat ik de recente swag niet kan uitstaan terwijl veel rappers er in het midden van de jaren 90 er ook niet vies van waren om over hun bezittingen te pochen? Rappers van wie ik sommigen op handen draag.
Zo stonden mc’s vroeger bekend om hun bragging and boasting-kwaliteit. Inderdaad, flink opscheppen dus. Maar het grote verschil zit in het volgende, het opscheppen was vroeger meestal richting iemand anders. In de tijd dat hiphop zich ontwikkelde, zocht iedereen zijn eigen weg en moest de ranglijst der mc’s eigenlijk nog gemaakt worden. Rappers wilden allemaal de topper van het segment zijn, waardoor er constant competitie tussen de verschillende kampen was. De meeste battles vonden plaats op straat en als jij het opnam tegen iemand anders, moest je naast welbespraakt zijn ook voorbeelden kunnen geven waarom jij beter was dan de ander. Dus waar het opscheppen niet zozeer ging om: ik heb meer spullen dan jij, ging het om: ik heb meer succes dan jij waardoor ik meer spullen kan kopen. Voeg hier een flinke dosis trots bij, waardoor de lyrics van mc’s als LL Cool J opeens in perspectief worden gezet.
Een andere factor is de geloofwaardigheid. Drake heeft het over “started from the bottom now we’re here”. Kortom, ik ben met niets begonnen en moet je kijken wat ik nu allemaal heb. Iets dat perfect past bij mc’s uit de jaren 80 en 90, maar niet bij Drake. De beste man komt namelijk uit een keurig gezin, is naar college geweest en komt uit de suburbs. Wat Drake als waarheid claimt, klopt niet. Notorious B.I.G vertelde over zijn avonturen op straat, waar hij drugs verkocht en allerlei andere avonturen heeft meegemaakt. Volgens sommigen een schande om over te rappen, maar we weten in ieder geval dat het echt waar is.
De neerwaartse spiraal is eigenlijk bij Tupac ingezet, die in korte tijd van achtergrond danser en theaterstudent naar stoere rapper uit L.A ging. Maakbaarheid werd een feit, en dat is iets waar we tegenwoordig nog steeds rekening mee moeten houden. Het kan aan mij liggen, maar het perspectief dat ik op de lyrics van oudere mc’s heb, kan ik niet overdragen naar hedendaagse rappers. Waar ik kan grinniken om Keep It Thoro van The Prodigy, kruipt het bloed onder mijn nagels vandaan als ik Rick Ross over zijn Lamborghini hoor opscheppen. Het kan zijn omdat ik oud begin te worden, 27 is tenslotte een leeftijd waar je u tegen zegt. Of misschien is het wel jaloezie van mijn kant, dan zij wel een paarse Ferrari hebben en ik niet. Toch maar gaan sparen dan.
Beeld: Shutterstock
