Op een Lana Del Rey of Adele na is de Radio 2 Top 2000 doorgaans wat voorspelbaar. Maar de wereld kent nog meer fantastische muziek. Tot de Top 2000 écht begint, zorgt cultprinses Ingelise de Vries iedere dag voor liedje dat in de Top 2000 doorgaans wordt vergeten.
https://www.youtube.com/watch?v=dY9PY4r83p8
We hadden al een mooie samenwerking in het lijstje staan, die van Joe Bonamassa en Beth Hart. Maar er is een oudere samenwerking die ook zeker een plekje verdient. Vooral omdat de man van dit duo slechts één keer in de Top 2000 staat. De dichter, zanger, componist, acteur en regisseur Serge Gainsbourg staat alleen met zijn ultieme pornonummer Je t’aime… moi non plus in de lijst der lijsten.
Dat terwijl de kunstenaar veel meer op zijn naam heeft staan. Zoals de samenwerking met Brigitte Bardot, met wie Gainsbourg een korte affaire had in 1967. Een affaire die Bardot overigens wel een albumvernoeming opleverde, één van de twee albums waar Bonnie & Clyde opstaat heeft Initials BB. Het nummer kwam vlak voor Gainsbourg grootste hit Je t’aime… moi non plus. Een nummer dat oorspronkelijk opgenomen werd met Bardot, maar krabbelde terug toen Jane Birkin de huidige zangeres van het nummer in beeld kwam.
Serge Gainsbourg werd geboren in Parijs. Zijn ouders waren tijdens de Russische Revolutie gevlucht naar Parijs. Voor het Joodse gezin is het niet altijd even makkelijk, zeker de Tweede Wereldoorlog heeft veel invloed op de jonge Serge. Al jong leert zijn vader Serge en zijn tweelingzusje piano spelen, maar Serge’s hart ligt bij de schilderkunst. Op zijn dertigste is Gainsbourg een gedesillusioneerde schilder die zijn geld verdient met spelen in verschillende barren.
Voor Bardot is het allemaal een stuk minder lastig. De zes jaar jongere actrice, zangeres en model wordt geboren als dochter van een industrieel Louis Bardot wordt op het conservatorium geschoold tot klassiek balletdanseres. Al op haar 15e begint ze met modellenwerk en 1952 verschijnt ze voor het eerst op het witte doek. Ze neemt zo’n 60 liedjes op, die ondanks haar niet al te goede zangkwaliteiten toch worden uitgebracht.
Samen met Gainsbourg neemt ze het Franstalige nummer Bonnie & Clyde op, dat wordt gebaseerd op een gedicht van Bonnie Parker. The Trail’s End, heet het gedicht dat Parker schrijft vlak voor het haar en haar geliefde fataal wordt tijdens een schietpartij. Het nummer vertelt het verhaal van het koppel dat zich, nou ja, niet echt aan de wet houdt.
Een bijzondere compositie, zoals ongeveer alle composities van Gainsbourg. Ietwat psychedelisch maar wel toegankelijk. Het bijna monotone vioollijntje is samen met de saaie slaggitaar de basis voor een interessant baslijntje. Het gekke gilletje dat elke maat terugkomt vormt samen met de drum de basis voor een hypnotiserend nummer. De beperkte zangkwaliteiten van Bardot komen hier goed tot zijn recht, het siert het nummer. Samen met Gainsbourg diepe stem lijkt het koppel net alsof ze écht Bonnie & Clyde zijn.
Het is bijna een soort acteren op muziek. Heel vreemd is het niet, de twee waren beide acteurs. Dat Bardot niet meer te horen is op Je t’aime… moi non plus, is misschien maar goed ook. Het houdt de exclusieve magie van dit nummer in stand.
Lees hier alle vergeten liedjes van vorig jaar terug. Omdat luisteren natuurlijk veel leuker is, kun je je abonneren op deze afspeellijst op Spotify.
Nog tips voor vergeten liedjes? In de reacties, via Twitter of mail kun je al je suggesties deponeren. Of Ingelise er wat mee gaat doen, is natuurlijk altijd de vraag.
