Het jaarlijkse muziekspektakel waar de Europese grote namen in wording spelen, had gisteren zijn aftrap. Op het belangrijkste showcasefestival van ons continent speelden eerder al namen als Triggerfinger, Roosbeef, Alain Clark, Moke, Milow, Gabriel Rios, Admiral Freebee, Jessie Ware en James Blake. Ook dit jaar is er weer een uitgebreide line up. Van de inmiddels gevestigde nieuwe Nederlandse orde als Chef’s Special, Jett Rebel, Kensington en Dotan tot de kleinere, nieuwe namen als Indila, James Bay, SOAK en Mø. Heel muzikaal Nederland reist af naar Groningen voor de creme de la creme van nieuwe namen die we komend jaar sowieso terug gaan zien.
Traditiegetrouw wordt er afgetrapt met de European Border Breakers Award (EBBA) in de Stadsschouwburg aan de Turfsingel. Gastheer van de avond is niemand minder dan Jools Holland, hij zal de show in goede banen leiden en korte interviews afnemen. Uit tien landen zijn acts geselecteerd die de award verdienen omdat ze grenzen breken met hun muziek. Melanie De Biasio (België), MØ (Denemarken), Milky Chance (Duitsland), Indila (Frankrijk), Hozier (Ierland), Todd Terje (Noorwegen), Klangkarussell (Oostenrijk), John Newman (Verenigd Koninkrijk), Tove Lo (Zweden) en The Common Linnets (zonder Waylon). Een aantal acts zorgen voor optredens in de schouwburg. 3FM’s Michiel Veenstra mag dit jaar de People’s Choice Award uitreiken; dit jaar neemt Ilse hem samen met The Common Linnets in ontvangst.
In Scandinavië lijkt er geen grijs gebied te bestaan als het om kledingstijl gaat. Scandinaviërs zijn piekfijn gekleed, in Nederland noemt men dat vaak hipster, of het ziet er simpelweg niet uit. Er tussenin lijkt niet te bestaan. MØ zit in die laatste categorie en verschijnt Scandinavisch slecht gekleed op het podium. Een lange witte legging met een drukke zwarte print, daarover een doorschijnend rood jurkje dat doorkan voor omapyjama.
Dat valt allemaal niet meer op als ze haar show begint. Ze beweegt expressief op haar elektronische muziek. Ze springt over de monitorboxen heen, zit op het trapje vooraan het podium en maakt bewegingen die aan moderne dans doen denken. Haar jurk zit aan het eind van de show dan ook half los en ook van haar kapsel is er weinig over. Het is een gepassioneerde show die loepzuiver klinkt. Zonde dat ze maar drie nummers doet.
De tweede opvallende act is de Franse Indila. De Francaise is met haar glitterende, ietwat grote vlinderstrik gekleed als wat sommigen een vervelende hipster zouden noemen. Maar het staat d’r prachtig, alles staat deze vrouw prachtig. Ze straalt als ze haar award in ontvangst neemt en mag daarna twee nummers spelen. Haar muziek is het beste te omschrijven als een combinatie van Jaques Brel en Stromae, met fado-invloeden en een Spaanse gitaar erbij. Een bijzondere combinatie die prachtig uitpakt op het podium.
De Belgische Melanie De Biasio is de muzikale afsluiter. De timide zangeres, misschien zelfs wel een beetje een grijs muisje, staat slechts met een fantastische gitarist en haar dwarsfluit op het podium. Het is minimalistisch, dromerig en experimenteel. De dwarsfluit wordt voorzien van een echo, waardoor het klinkt als twee dwarsfluiten. Ze gebruikt daarnaast haar eigen lichaam als instrument, naast zingen knipt ze met haar vingers en gebruikt ze haar uitademing als extra geluidseffect.
In de stad is het feest inmiddels ook losgebroken. Een van de must see-acts is de Britse SOAK. De achttienjarige dame speelde al eerder samen met bands als CHVRCHES en tourde met George Ezra en Bombay Bicycle Club. Ze heeft een breekbare doch zelfverzekerde stem die tijdens Eurosonic op meerdere plekken te horen is. Ook speelt ze dit weekend in zowel Utrecht als Nijmegen. Het vermoeden dat we deze dame komendfestival seizoen op heel veel plekken gaan terugzien, is groot.
Naast het Grande Theatre, waar SOAK speelt, zit De Drie Gezusters. Het bord verkondigt een naam die waarschijnlijk niet meteen bij iedereen een belletje doet rinkelen. Het publiek is veelal tussen de veertig en 65, en meer dan vijftig man staan er niet in de bovenzaal van het café. Geen plek voor nieuw talent, het podium is vanavond voor een oudgediende. Misschien inmiddels wel een legende. Oud-collega Mark Koster noemde hem ooit de Mick Jagger van de Benelux. Dany Lademacher predikt met zijn Wild Romance-band het evangelie van Rock ‘n Roll. De oud-Brood-gitarist laat samen met zijn fantastische band zien dat rock ‘n roll nog lang niet dood is. Lademacher geeft een strakke, vuige, rock ‘n roll-show weg zoals het hoort. De combinatie van bekende klassiekers als Knocking on Heavens Door en Personal Jesus in combinatie met eigen werk zorgt voor een heerlijke show die veel goed belooft voor de Never Be Clever-tour die eraan komt.
De European Border Breakers Award wordt 18 januari uitgezonden op Nederland 3.
