Nog geen 11 dagen geleden werd The Kooks bevestigd voor Paaspop. Een festival dat zeer goed bij de band past, swingende gitaren, dansbare deuntjes en een lekkere stem die bij veel verschillende jonge tot wat oudere jongeren in de smaak valt. Overigens is voor mij de combi The Kooks en festivals bijna vanzelfsprekend; twee keer gezien op Lowlands (2008 en 2010) en onlangs op Sziget. Ik was dan ook ontzettend benieuwd naar de show van vanavond, het eerste The Kooks optreden zonder modder, gras, kebab en lauw bier.
The Kooks is een indie-rock band uit de muziekstad Brighton, Engeland. De vier jongens werden bekend in Nederland in de zomer van 2006 met de hit She Moves in Her Own Way welke bij vele radio luisteraars bekend is. Sindsdien zijn ze zeker verder gekomen en staat de band inmiddels vanavond voor de tweede keer in de Heineken Music Hall. De laatste plaat van The Kooks, Listen werd vorig jaar uitgebracht en de jongens zijn afgelopen januari gestart met hun grootste tour ooit die pas weer eindigt in mei 2015, waarna direct alweer het festival seizoen begint.
De zwarte doos, de bijnaam van de HMH, is al aardig goed gevuld als Sunday Sun, het voorprogramma, begint. Sunday Sun is een indie-popband uit Utrecht en Amsterdam. Onlangs werd de groep door Spotify genoemd als “mogelijke doorbraak in 2015”. De show begint op tijd en vrij vroeg wordt vooraan geroepen dat de band “Dope” is.
Een aantal late aansluiters trekken in twijfel of de band wel Nederlands is vanwege de hoge kwaliteit. De meeste mensen luisteren geboeid waardoor de muziek goed hoorbaar is. Het meezingen wil alleen niet echt lukken, enkel de Oooooh en de tudududududuh. Sunday Sun laat zich van z’n dansbare kanten zien tot het nummer Take A Left waar even aan hardere indie rock wordt gedaan. Sunday Sun klinkt aardig maar daar blijft het voor nu bij, het klinkt te gewoon. Ik zeg hierbij niet dat ik een doorbraak in twijfel trek, maar ik zie dat er nog meer werk van gemaakt moet worden: een beduidend betere live show die eruit springt, met betere spannende en uitdagende hits die bezoekers nog dagen daarna op straat gaan fluiten en neuriën.
Na een korte pauze beginnen The Kooks op tijd en knallen ze de set in met Around Town. De band heeft een decor meegebracht van 6 palen met elk led panelen voor visuals en bewegende lichten. De band wordt warm onthaald met applaus, geroep en gegil. Het eerste nummer is ontzettend energiek en zet een goede toon. Ook See the World en Ooh La doen het erg goed. Het gitaargeluid klinkt helder en warm, wat vooral ook goed tot z’n recht komt in het dansbare nummer Down. Bij Ooh La wordt er alleen iets teveel galm op de stem van Luke (de zanger) gezet, wat erg uit de toon valt met hoe de band hoort te klinken.
Na het nummer Down verschijnt nog iemand op het podium. De zanger stelt hem aan het publiek voor als ‘Theo’ en zegt dat hij binnenkort gaat trouwen. Theo mag het nummer She Moves In Her Own Way meezingen, maar is na een paar seconden al niet meer te bekennen op de planken. Gelukkig is daar het publiek dat naar voren stapt als waardige Theo-vervanger en het hele lied luidkeels meezingt vanuit de zaal.
Luke neemt bij de rustige nummers het podium voor hem alleen, de band is dan of even weg, of alleen de zanger wordt belicht. Tijdens de nummers Seaside en See The Sun valt het op dat veel van het publiek als stelletje is gekomen en er wordt geschuifeld naast het meezingen. Bij de wildere nummers wordt deze romantiek weer vriendelijk en vrolijk verstoord door aangeschoten vrienden die op een zaterdag als deze er ook een wilde avond van willen maken. Zanger Luke gaat hier vaak in mee door uitbundig te dansen bij een handvol uptempo nummers.
De show lijkt grotendeels boven mijn verwachting te gaan, maar tussen de hits zakt de sfeer wel een beetje in bij de nieuwe langzamere nummers. Er wordt net wat minder uitbundig bewogen door zowel publiek als band. Na het lekker dansbare Forgive and Forget loopt de band van het podium en na 2 minuten rust volgt een toegift die bestaat uit drie nummers. Luke speelt dan eerst solo op piano met het nummer See Me Now, de piano gaat over in een soort van rock ballad welke zeer in de smaak valt bij de vele stelletjes in het publiek. Daarna volgt Junk of the Heart (Happy) wat mij net iets te zoetsappig is.
Op de afsluiter Naïve wordt meegezongen, maar het lijkt er ook op dat het wilde en aangeschoten zaterdagavondpubliek staat te wachten op het moment dat het losgaat. Die uitbarsting blijft helaas uit, maar The Kooks ontvangen toch een respectvol applaus aan het einde. Wat mij nog opvalt is dat het nummer Jackie Big Tits niet gespeeld is met de tekst “Oh Amsterdam, I never knew you so well”. Van een vriendin hoorde ik dat het nummer een keer in de Paradiso mooi is gespeeld. Hoewel het nummer normaal gesproken niet live uitgevoerd wordt, maakte de band destijds een uitzondering omdat men ten slotte in Amsterdam was. Helaas moet Paaspop dit geweldige nummer waarschijnlijk ook missen, want dat ligt in het plaatsje Schijndel.
Het was een gezellige avond met een hoop hoogtepunten, maar The Kooks hebben niet hun festivalshows kunnen overtreffen. Dit vanwege de wat minder interessante nummers van het nieuwe album die bij de volledige set erbij kwamen. De band is zeer welkom om nog eens in een zaal op te treden als het volgende album beter als geheel staat. Ik kijk er al naar uit!
