Suus kijkt Boer zoekt Vrouw

02-02-2015 09:03

Fascinerend vind ik het feit dat boer Geert (aka Geile Geert) verbolgen is over de media-aandacht die zijn bescheiden persoon ten deel valt. Iemand die vrouwen wil proeven, wil kijken of ze hangende of staande puntjes hebben, of zijn meisjes bij een tweede ontmoeting reeds op een glibberige tong of een grijze worst trakteert komt natuurlijk ook niet voor het predicaat geil in aanmerking. Wat denken ze wel, die stoute media.

Kijk, ook “innovatieve mediaorganisaties die vanuit een christelijke traditie een humane samenleving nastreven” als KRO-NCRV zijn niet roomser dan de Paus. Heus niet. Tijdens het knippen en plakken van de agrarische datingshow zullen de wat degelijke charmante trekjes van Geert sneuvelen en plaatsmaken voor een van zijn bekende hitsige oneliners. Alles voor de kijkcijfers. Maar KRO-NCRV is niet Lucky TV. De christelijk humane editor zet niet likkebaardend een RTL+ pornomuziekje onder de fragmenten, noch spreekt hij de tekst van Geert in. Nee, dit is Geert zoals Geert is. En dat zijn zoon dat vervelend vindt, wat ik begrijp, is niet aan de media te danken maar aan de grijze Groninger zelf.
Hoe dan ook, deze week gaan we weer vol goede moed verder met de tweede aflevering over de logeerweek. Ook Geert is van de partij. Mits hij niet uit het programma geschrapt wordt.

Doodse stilte

Zo ongeveer het tegenoverstelde van het Heyboer tafereel bij boer Geert vinden we bij boerin Bertie. Hier geen knipogen, geen lonkende blikken, stiekeme beroeringen van intieme delen of stille hints. Nee, bij Bertie heerst stilte. Doodse stilte. Tijdens het avondeten is het enige geluid afkomstig van de oude Franse Bulldog, die de glanzende rookworst die Ciska verveeld over haar bord schuift al joelend richting vloer wil verplaatsen. Helaas zonder succes. Na het eten wil wannalesbie Esther de taart aansnijden die Katherine voor Bertie heeft gefabriceerd, wat haar op een vinnige reprimande van de keukenprinses komt te staan. Katherine heeft haar appelmengsel namelijk speciaal versierd met een hartvormig stukje deeg en het zou eeuwig zonde zijn als Bertie deze blijk van liefde zomaar tussen haar kiezen zou vermalen.

‘s Avonds tijdens een filmpje borrelt het een beetje van binnen bij Esther. Ze denkt dat ze vlinders voelt, maar aangezien vlinders niet borrelen vrees ik toch dat het Katherine’s liefdevolle baksel was. De volgende dag in de stromende regen leidt Bertie, voor de gelegenheid gehuld in een jas van het kadaster, de dames rond op haar erf. Uitdrukkingsloos bekijken de dames een maaidorser, een knutselschuur en een oude verrotte Volkswagen Kever. Ciska is er na al deze doldwaze pret wel klaar mee en vertelt Bertie dat ze geen klik voelt. De boerin valt stil, en onthult dat “dit zo met z’n vieren ook niet helemaal haar ding is.” De beide dames halen de schouders op en gaan weer naar binnen, alwaar ons Yvon al klaarstaat om Bertie heel doortastend een schopje onder haar boerenreet te geven. Uiteindelijk besluit de boerin nog geen keuze te maken maar de dames nog een nacht te laten slapen alvorens iemand naar huis te sturen. Ciska bijt op haar wang en zucht diep. Nóg een nacht in het huis waar nooit gepraat wordt. Wat een ellende.

Harde stengel

“Mot jij nog rooibosthee? Daar staat ‘t” grapt Geert na het avondeten terwijl hij zelf even een dutje gaat doen op de bank. Hij is echter meteen weer topfit zodra hij Ada alleen in de keuken ziet staan. Hardhandig dirigeert hij de giechelende zestiger richting bijkeuken waarna de camera snel weer naar de overige dames schakelt die alvast een keurig gezelschapsspelletje klaarzetten. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat de christelijke humane kijker een verkeerd beeld van onze agrariër krijgt. Ietwat verdwaasd van zijn bijkeukenflirt deelt Geert even later een chocolaatje uit wat hij oe-oe-sorry bijna in het verwilderde decolleté van Hetty laat vallen en deelt hij zijn soppige zakje met Mary.

Doodmoe kruipen de dames later die avond onder de wol en schrikken zich een hoedje als de manische boer de trap op komt stormen, in plaats van welterusten zegt even heel stevig zijn glibberige tong tussen de kunstgebitjes duwt en weer naar beneden stuift. De immer positieve Ada kan er wel om lachen. “Geert is vooral heel aardig naar anderen toe.” Toch doet Hetty voor de zekerheid maar even de knip op de deur. De volgende ochtend blijkt dat onze adonis niet heeft geslapen. Het keuzemoment nadert en alhoewel hij de meisjes nu allemaal even vluchtig geproefd heeft, weet hij nog niet welke kant de puntjes op wijzen. Hij neemt de dames daarom mee het land op alwaar de ijskoude wind uitkomst moet bieden. Helaas. De dames dragen dikke jassen, werken verbazingwekkend hard en hullen zich in de warmte van de boerenkool. Geert straalt ondanks deze tegenvaller terwijl hij zijn vrouwen over zijn geliefde groente vertelt en ze met het kwijl in de mondhoeken laat zien hoe hard een stengel moet zijn. De dames giebelen. Die gekke Geert toch. Hij is zo aardig naar anderen toe.

Affectie

Bij boer Jan op Texel zorgen de dames voor het avondeten. Heel normaal ook volgens onze bebrilde boer die het maar gek vindt dat er “een taboe heerst op het feit dat vrouwen koken.” De dames knikken instemmend. Lekker conservatief en rolbevestigend, zo wil Jan het graag, al ziet hij het niet zitten om vijf kinderen te krijgen. Hij komt zelf uit zo’n groot gezin en dat was altijd een hoop gezeik. Nog napratend over het ideale onderwerp als je iemand drie dagen kent, nestelt het gezelschap zich op de bank die de boer met zijn ex kocht. Ze kochten samen nog wel meer volgens Jan, een heel huis, meubels en zelfs een gezamenlijke bankrekening, en toen vertrok ze. Dat doe je toch niet? De vrouwen knikken verontwaardigd. Nee. Dat zouden zij nooit doen.

Terwijl de andere twee dames nog slapen hijst Rianne zich de volgende ochtend in een praktische overall (die overigens geen vrouw zou moeten dragen aangezien je er een rare hoge bips in krijgt) om Jan en zijn vader mee te helpen met het melken van de schapen. Het valt de dames wel zwaar om een persoonlijk gesprek met Jan aan te knopen. Marieke heeft daar iets op gevonden. Als je tegen Jan namelijk over schapen begint luistert hij. “Dat triggert iets.” Wellicht kunnen de meisjes zich een permanentje aanmeten en in plaats van te grinniken iets meer gaan blaten. Dan luistert hij misschien. En schapen tonen ook veel affectie volgens Rianne. Jammer dat Jan niet weet wat affectie betekent. Dat belooft nog een hoop gezelligheid en warmte de komende dagen.

Asymmetrische modderkluiten

De zwiermeisjes van knappe boer Tom begrijpen gelukkig wél dat een vrouw onmogelijk een overall kan dragen. Met glanzend haar en prachtig opgemaakt staan ze op hun hippe laarsjes op de boer te wachten die bij binnenkomst in de stal met een frons naar de nieuw uitziende kleding van de dames kijkt. Hij is zelfs oprecht een beetje verbaasd dat ze zelf geen overall mee hebben genomen. Leonie kijkt hem aan alsof hij haar voorstelt om haar T-zone te hydrateren met een walmend mestmengsel maar herstelt zich snel. “Nee joh, ik heb deze kleren nou juist nieuw gekocht voor op het land. Het mag vies worden!” Tom haalt zijn schouders op een neemt ze mee het veld op, alwaar hij verwacht dat ze hem helpen, terwijl de modepopjes dat helegaar niet van plan zijn omdat ze het veelste druk hebben met het Nederlands Kampioenschap Elegant Lopen Op Modderkluiten, wat niet succesvol is aangezien die verdomde kluiten “helemaal niet recht liggen!” Toestanden zeg. Terwijl Lotte uiteindelijk giechelend toegeeft en zich vol trots een heuse boerin voelt nadat ze een slang in de sloot heeft gehangen, begint Tom te twijfelen aan zijn keuze. Lotte twijfelt ook. “Hij keek me even heel leuk aan. En toen weer niet.”

Zacht ei

Boer Theo staat voor dag en dauw op om op het land te werken en zorgt daarna als een echte gentleman voor een ontbijtje voor zijn vrouwen. Speciaal voor de gelegenheid staan er gekookte eitjes op het menu. Terwijl het gezelschap eet wordt er ook bij deze boer jammer genoeg niet over gevoelens gepraat, maar over de ideale kooktijd van Theo’s signature dish, een zacht ei. ’s Middags gaan ze als verrassing gezellig samen kaas maken bij het bedrijf van Theo’s broer.

De boer staat met een gek hoedje op te roeren in een grote bak met wrongel die volgens hem lekker warm is en prima gebruikt zou kunnen worden als jacuzzi. Hij ziet zichzelf wel zitten met de donkerharige Nancy. Hij schrikt op uit zijn dagdroom, kijkt verstoord naar de olijke blonde tweeling die naast hem in het klonterige mengsel staat te roeren en bedenkt een strategie om ze zo snel mogelijk te lozen. Ze zouden prima samen in de kaasbak passen. Arme Sandra voelt de afstand ook want ze krijgt, ondanks haar oprechte interesse in de CV-ketel, maar geen contact met Theo en ook Ria gunt hij geen blik waardig. Als de boer even later met Nancy zorgvuldig de kazen voorziet van een plastic laagje besluit hij de tweeling verder maar te negeren. Morgen kan hij alvast de eerste naar huis sturen en dan gaat de volgende vanzelf. Appeltje eitje.

Het eerste keuzemoment. Volgende week zondag 20.25 NPO1

Lees alle andere recensies van Boer Zoekt Vrouw.