Voor het tweede jaar op rij, en nog beter dan de eerste keer: Scumbash. Een dag vol punk, punkrock en rockabilly, maar vooral ook een dag vol vetkuiven, baarden en polkadots. Daarmee staat deze dag voor alles wat ‘Roffa’ in de afgelopen jaren op de kaart heeft gezet: gewoon iets nieuws opzetten, het liefst met een vette knipoog naar het volkse arbeidersverleden. Dat is dan ook direct het voornaamste kritiekpunt op het ‘nieuwe’ Rotterdam; dat het eigenlijk gewoon heel erg ‘hipster’ is. Wie op Scumbash rondloopt kan zich niet geheel aan de indruk onttrekken dat daar wel enige waarheid in schuilt. Niettemin zorgen de kappers van Schorem er met de herhaling van hun feestje wel voor dat Rotterdam eindelijk echt een tweede ‘harder’ festival rijker is.
Over de opzet van het festival is ongetwijfeld in de evaluatie van de editie van 2014 wel het een en ander gezegd over drie podia naast elkaar in dezelfde grote fabriekshal. De zachtere klanken op het ene podium werden regelmatig overstemd door de startende band twee podia verder. In 2015 resulteert dat in ‘slechts’ twee podia in de hal, en het derde kleine podium in een tent voor de deur. Dat is prettig, al hoorden wij nog twee bands op de twee grote podia elkaar muzikaal kort in de wielen fietsen door een soundcheck. Het zegt ons in ieder geval dat er serieus genoeg wordt nagedacht over hoe het allemaal nog slimmer kan, dat belooft wat voor de toekomst.
De lekker industriële locatie heeft wel zijn beperkingen; er zijn maar zoveel opstellingen mogelijk natuurlijk. Daardoor is de gezellige ‘markt’ -inclusief de welbekende kapper- nu in een apart gedeelte te vinden, veel handiger, maar wel iets minder sfeervol. De merchandise staat een beetje verdwaald achterin bij een van de twee hoofdpodia in de grote fabriekshal. Een kniesoor die daar op let wellicht, want het is verder weer gezellig druk, en een waar feest van zien en gezien worden.
Op de vraag of er nog ‘scum’ of ‘punks’ aanwezig zijn komt er vanuit de zaal meer respons dan op het vragende “Hipsters?”, we denken maar dat dat is omdat die laatste groep net aan een biertje nipte. Aanrader voor wie er dit jaar echt nog een beetje bijtijds bij wil zijn: de tuinbroek.
Of je als dame nu wel of niet verplicht een zakdoek in je haar moest knopen, het festival staat als een huis, zoveel is zeker. Voor de kenner is er wel een lijn in de line-up te herkennen; niet voor niets zien we ook een banner van Paaspop op de site voorbij komen. Maar het gaat uiteindelijk om de mix die je overhoudt op zo’n dag, en uit die mix weet Scumbash een duidelijk eigen gevoel te destilleren waarmee ze een eigen geluid geeft aan het wat hardere festivalgenre. En dat in Rotterdam, dat mag nog best nogmaals gezet worden; niet bepaald de stad waar versterkte gitaren doorgaans op zo’n voetstuk staan.
“One day of goddamn Rock and roll!”, volgend jaar weer?
