De Berlinale, oftewel het Berlin International Film Festival, is één van de meest spraakmakende filmfestivals en hoort in het rijtje media events waar wereldwijd grootse aandacht naartoe gaat. Toch zullen er ongetwijfeld lezers zijn die het woord ‘Berlinale’ nog nooit gehoord hebben, daarom een overzichtje met wat het is en wat het dit jaar was.
Het is donderdag, dat betekent dat er een gooi naar het verleden gedaan mag worden volgens de ongeschreven regels van het internet! Laat de Berlinale dit jaar nou net z’n 65-jarige bestaan hebben gevierd; een mooi moment om de geschiedenis er eens bij te pakken dus. In 1951 is het filmfestival voor het eerst op poten gezet, maar vanaf 1978 is het pas een jaarlijks event geworden. Dit jaar werd het van 5 februari tot en met 15 februari gehouden en werden de meest uiteenlopende genres in verschillende bioscopen in Berlijn vertoond. Uiteindelijk draaien de films niet alleen op het doek maar ook om de felbegeerde awards genaamd de zilveren en gouden beer.
Nabij Potsdamer Platz was de rode loper te vinden waar godsgeschenken als James Franco overheen liepen (reden genoeg om volgend jaar te gaan, lijkt me zo). Daarnaast hing er rondom de verschillende bioscopen in Berlijn een gemoedelijke sfeer en waren er hordes mensen te zien die stonden te popelen om de bioscoopzalen binnen te gaan. Het leuke aan filmfestivals is dat je meestal geen idee hebt wat je moet verwachten van een film, aangezien het soms om vrij experimentele films gaat. Eén zo’n film was Coming of Age van de regisseur Teboho Edkins.
Mocht je enige affiniteit hebben met visuele antropologie, lees dan vooral verder. Coming of Age laat antropologie en film namelijk fijntjes samenkomen. Edkins heeft 2 jaar lang 2 jongeren uit Lesotho gevolgd, een land dat compleet wordt omsloten door Zuid-Afrika. De film draait om Lefa en Retabile, eerstgenoemde ziet haar wereld instorten als haar beste vriendin het dorp verlaat om op zoek te gaan naar betere scholing en Retabile is schaapsherder. Als kijker krijg je het idee dat er maar weinig in hun leven gebeurt, terwijl dat vanuit het perspectief van de jongeren absoluut niet het geval is, er staat voor hen juist van alles op het spel.
In tegenstelling tot wat wij gewend zijn heeft de schaapsherder Retabile aanzien, omdat het hebben van vee staat voor rijkdom. Lefa gaat daarentegen naar school; de jongen is dus traditioneel en het meisje niet. Toch veranderen de tijden en wordt Retabile op een gegeven moment geadviseerd om naar school te gaan, tijdens de film is duidelijk te zien dat hij hier niet blij mee is. Logisch, qua statusgevoel is dat voor ons namelijk te vergelijken met een student die naar het platteland wordt gestuurd om zijn of haar familie te helpen.
Ondanks dat er voor hen grootse dingen op het spel staan, is het geen groot verhaal. In elk leven van een jongere gebeuren er namelijk belangrijke dingen, in de film gaat het dan met name om de periode voor de officiële volwassenheid. De regisseur haakt hier na afloop van de film op in: “I think it’s great to see normal life.”
