AlascA’s westernmuziek met een modern tintje

23-03-2015 14:29

Mariachi trompetten, mondharmonica’s, banjo’s, uptempo schelle gitaren met een galm, nét niet goed gestemde piano’s: met Prospero van AlascA is het net alsof je een westernfilm binnenloopt. Maar dan zonder beeld. Het tweede album van de Nederlandse band spreekt tot de verbeelding.

Goed bewaard geheim

AlascA is een Nederlandse band bestaande uit de vier mannen Frank Bond, Ferdinand Jonk, Paul Bond en Louis van Sinderen. Het debuut Actors & Liars komt in 2012 uit. Leo Blokhuis bestempelt de band tot muzikale belofte van 2012. Begin 2013 staan ze dan ook op Eurosonic. Maar echt bekend worden ze nog niet. Het bijgevoegde persbericht noemt de band dan ook niet voor niets ‘één van Nederlands best bewaarde geheimen’. Doodzonde, de muziek van AlascA verdient het om door een veel groter publiek gehoord te worden.

De muziek is het best te omschrijven als indiefolk met een western- en countryrandje. Vooral de single In Medias Res en de daaropvolgende nummers Cult en Plenty klinken alsof je een spaghettiwestern met Bud Spencer en Terrence Hill aan hebt gezet. Dansbare country en folk met een rockrandje, waardoor het dansbaar blijft. Daarna wordt het tijd voor wat meer afwisseling. Sweet Surrender, A Rythm, When You Are Older en I Cried To Dream Again klinken zwaarmoediger, rustiger en meer in mineur. De rest van de nummers zitten precies tussen die sfeer en het western-gevoel in.

Terugblik

Een leuk detail aan de plaat is dat de jongens alvast hun 25-jarige jubileum vieren. 2015 – 2040 staat er op het boekje met de liner notes, waarin ze terugblikken op de afgelopen tijd en achtergrondinformatie over de plaat en de band geven. Het album is vormgegeven als een soort re-release uit 2040, op humoristische wijze leert de luisteraar hoe het de band komende 25 jaar vergaat.

Om de cirkel mooi rond te maken, sluit het album af met een vrolijke noot. I Am Goodbye neigt bijna naar pop maar is even dansbaar als het begin van het album. Hier en daar is zelfs een Hammond-achtig orgeltje te horen. Prospero is een afwisselende plaat die strak in elkaar zit. AlascA durft buiten de lijntjes te kleuren en levert daardoor een tweede album af die verrast en niet snel verveelt.

Prospero is nog niet te horen op Spotify. Je kunt AlascA wel live zien in Paradiso op 26 maart.