“Opgejaagde-speed-snuivende-hotrod-garage-punk”; het is de eerste gedachte die door mijn hoofd jaagt nadat ik The Scrap Dealers onder de naald heb geschoven. Goor, gruizig en gehaast blaast de Belgische band mijn huiskamer door met een riff die mij meteen terug brengt naar de jaren 1990, toen The Butthole Surfers en Ministry kort op elkaar met vrijwel dezelfde riff mijn trommelvlies naar de klote hielpen. Jesus Built My Hotrod en Who Was In My Room Last Night; het waren begin jaren 1990 twee van de goorste nummers die ik tot dan toe had gehoord en ze leken bovendien ook nog langs de zelfde lijn coke geschreven. Een lijn coke waar, zo luisterend naar No Sense In Your Eyes, de Walen ook bij lijken aangeschoven.
Opgefokt, vies en tergend, het ideale geluid om in je opgevoerde hotrod over de baan te jagen; The Scrap Dealers klinkt net als bovengenoemde bands als een adrenaline boost door reeds opgejaagde types voor reeds opgejaagde types. Alles op deze langspeler is vervormd en klepperend opgenomen; de zang klinkt als opgenomen door een gescheurd membraan, de drums alsof het volume voortdurend in het rood staat te pieken, de gitaren halen meer melodie uit de feedback dan uit de snaren zelf. Ergens in de verte lijkt ook nog ergens een saxofonist te acteren, maar ook dat geluid wordt gewurgd ten bate van de ultieme vuiligheid. Want dat is precies zoals het moet klinken.
Nu klinkt niet alles als de kruising en kruisbestuiving van Ministry en The Butthole Surfers, The Scrap Dealers speelt veel meer met de psychedelische kant van de jaren 1960 dan de boven noemde bands en waagt zich zelfs aan meer Britpop georiënteerde uitstapjes. In alles echter staat die vuiligheid, het ultiem vieze geluid voorop. Non-conformistisch gore pop, die wringt, wrijft en klopt. Want ondanks dat alles klinkt alsof het is opgenomen in een natte kartonnen doos, zit je al snel mee te swingen en tikken met de pakkende riffs die de band gortig rondstrooit. En dan piept het, en dan kraakt het; maar even gemakkelijk raak je er volledige aan verslingerd, want schuren tegen de haren in voelt vaak best fijn.
